محمود صفری؛ نیکروز باقری؛ عزیز شیخی گرجان
چکیده
کرم میوه‌خوار گوجه‌فرنگی (هلیوتیس) یکی از مخرب‌ترین آفات خانواده سولاناسه و گوجه‌فرنگی در بسیاری از مناطق کشور است. در صورت وجود شرایط محیطی مساعد، این آفت به‌سرعت گسترش می‌یابد. در سال‌های اخیر از پهپاد‌سمپاش به‌منظور کنترل آفات استفاده‌شده است ولی عملکرد این سمپاش‌ها برای مبارزه با این آفت در مزارع گوجه‌فرنگی مورد ارزیابی ...
بیشتر
کرم میوه‌خوار گوجه‌فرنگی (هلیوتیس) یکی از مخرب‌ترین آفات خانواده سولاناسه و گوجه‌فرنگی در بسیاری از مناطق کشور است. در صورت وجود شرایط محیطی مساعد، این آفت به‌سرعت گسترش می‌یابد. در سال‌های اخیر از پهپاد‌سمپاش به‌منظور کنترل آفات استفاده‌شده است ولی عملکرد این سمپاش‌ها برای مبارزه با این آفت در مزارع گوجه‌فرنگی مورد ارزیابی قرار نگرفته است. در این تحقیق در مزرعه آلوده به آفت هلیوتیس، روش استفاده از پهپاد سمپاش با روش‌های‌رایج سمپاش لانس‌دار تراکتوری و سمپاش اتومایزر پشتی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی و در سه تکرار مقایسه شد. نتایج نشان داد در سمپاش‌های لانس‌دار، اتومایزر و پهپاد، میزان مصــرف محـلول سم به ترتیب 1200 و 211 و 32 لیتر در هکتار، باد بردگی 6/45، 06/13 و 68/20 درصد و بازده مزرعه‌ای 66/60، 69 و 2/90 درصد است. روش پهپاد در 14 روز پس از سمپاشی با 75/59 درصد کارایی نسبت به روش‌های اتومایزر و لانس با به ترتیب 06/40 و 75/41 درصد، از کارایی بهتری برخوردار بوده است. در روزهای چهارم و هشتم نیز روش استفاده از پهپاد ازنظر درصد کارایی نسبت به روش‌های اتومایزر و لانس دار برتری داشته است. ضریب کیفیت پاشش در سمپاش های اتومایزر و پهپاد به ترتیب 88/2 و 23/1 بود. ازنظر اقتصادی، نسبت سـود به هزینه در سمپاش های لانس‌دار، اتومایزر و پهپاد به ترتیب 15/4، 88/4 و 33/2 بود. درنهایت استفاده از پهپاد به‌منظور کنترل آفات گوجه‌فرنگی ازنظر فنی قابل توصیه است ولی ازنظر اقتصادی بایستی بررسی بیشتری انجام شود.
فرزاد گودرزی
چکیده
گوجه‌فرنگی محصولی زراعی و فرازگرا با ظرفیت بالای تولید اتیلن و دیگر ترکیبات آلی فرار مانند اتانول و استالدئید است که حدود یکسوم میزان تولیدی آن در فاصلۀ بین برداشت تا مصرف از بین می‌رود. در این مطالعه از دو غلظت 5/0 و 5 گرم در لیتر محلول نانو دی اکسید تیتانیوم برای ایجاد تأخیر در تولید بوی نامطلوب ناشی از تجمع اتانول و استالدئید ...
بیشتر
گوجه‌فرنگی محصولی زراعی و فرازگرا با ظرفیت بالای تولید اتیلن و دیگر ترکیبات آلی فرار مانند اتانول و استالدئید است که حدود یکسوم میزان تولیدی آن در فاصلۀ بین برداشت تا مصرف از بین می‌رود. در این مطالعه از دو غلظت 5/0 و 5 گرم در لیتر محلول نانو دی اکسید تیتانیوم برای ایجاد تأخیر در تولید بوی نامطلوب ناشی از تجمع اتانول و استالدئید در فضای نگهداری گوجه‌فرنگی رسیده و قرمز رقم هلیل، یا کنترل آن، استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده، مشخص شد که ذرات نانو دی اکسید تیتانیم در حضور پرتو فرابنفش و متناسب با غلظت محلول، قادر به کاهش 85 درصد از میزان اتیلن تولیدی، و تجزیۀ 75 تا 100 درصد از استالدئید و اتانول موجود در فضای نگهداری گوجه‌فرنگی هستند. ارزیابی حسی نمونهها نشان میدهد از روز چهارم نگهداری میوه در انبار، بوی نامطلوب در تیمار شاهد گوجه‌فرنگی قابل شناسایی و در روز دهم نگهداری این مقدار به بیشترین سطح خود میرسد. در حالی که تا روز هشتم نگهداری، بوی نامطلوب تجمع یافته در فضای نگهداری گوجهفرنگیهای تیمار شده با غلظت 5 گرم در لیتر نانو دی اکسیدتیتانیم، کمتر از آستانۀ قابل شناسایی بود و تا پایان دوره 12روزه نگهداری نیز در کمترین مقدار باقی ماند.
فرزاد گودرزی؛ فروغ شواخی
چکیده
گوجه‌فرنگی یکی از محصولات زراعی مهم ایران است. سالانه نزدیک به 30 درصد گوجه تولیدی کشور در فاصلۀ برداشت تا مصرف از بین می‌رود. ظرفیت بالای تولید اتیلن در گوجه‌فرنگی دلیل اصلی رسیدن پس از برداشت سریع این محصول و خسارات ناشی از آن است. در این مطالعه، از غلظت‌های مختلف گاز 1- متیل سیکلوپروپن برای افزایش دورۀ انبارداری گوجه‌فرنگی ...
بیشتر
گوجه‌فرنگی یکی از محصولات زراعی مهم ایران است. سالانه نزدیک به 30 درصد گوجه تولیدی کشور در فاصلۀ برداشت تا مصرف از بین می‌رود. ظرفیت بالای تولید اتیلن در گوجه‌فرنگی دلیل اصلی رسیدن پس از برداشت سریع این محصول و خسارات ناشی از آن است. در این مطالعه، از غلظت‌های مختلف گاز 1- متیل سیکلوپروپن برای افزایش دورۀ انبارداری گوجه‌فرنگی رقم "هلیل" که در مرحلۀ آغاز تغییر رنگ برداشت شده بود، استفاده شد. نتایج این بررسی نشان میدهد که این گاز قادر به کنترل اثر اتیلن موجود در هوای اطراف گوجه‌فرنگی، و ایجاد تاخیر در زمان رسیدن، نرم و قرمز شدن بافت میوه است. میزان تغییرات این ویژگیها به غلظت و زمان تماس میوه با گاز بستگی دارد. با مصرف مقادیر مساوی یا بیش از 7/0 میکرولیتر در لیتر این گاز و زمان تماس 24 ساعت، تأخیری 15 تا 18 روزه در روند رسیدگی گوجهفرنگیها ایجاد میشود. غلظت 35/1 میکرولیتر در لیتر این گاز، اگرچه در کنترل و به تعویق انداختن رسیدگی میوه کاملاً موفق است، اما بهدلیل ایجاد غیریکنواختی در قرمزی رنگ سطح گوجه‌فرنگی، میتواند باعث کاهش بازارپسندی محصول شود که از این رو قابل توصیه نیست.
